Ασθένειες Λίπανση Συμβουλές για τις ντοματιές

Φυτέψτε ντομάτες ανθεκτικών ποικιλιών για διαρκή συγκομιδή. Οι ασθένειες της μάρανσης των φύλλων, όπως η πρόωρη μάρανση και η αλτενάρια αρχίζουν να εμφανίζονται περίπου στις αρχές Ιουλίου, που τα φυτά είναι πιο ευαίσθητα μόλις αρχίζει η παραγωγή καρπών. Για να μειωθούν τα προβλήματα των ασθενειών, φυτέψτε ανθεκτικές ποικιλίες και αλλάξτε την καλλιέργεια τομάτας σε διάφορα μέρη του κήπου κάθε χρόνο, με τη χρήση μιας τριετούς εναλλαγής.

Η μάρανση από φουζαρίωση, μια ασθένεια που προκαλείται από ένα μύκητα του εδάφους, εμφανίζεται από τα μέσα έως τα τέλη της καλλιέργειας στις νότιες περιοχές.Όταν υπάρχουν προβλήματα μάρανσης από τη φουζαρίωση συνιστάτε εξαετές πρόγραμμα εναλλαγής ή χρήση ανθεκτικών ποικιλιών. Μην φυτεύετε μελιτζάνες, πιπεριές, πατάτες, σε μολυσμένο έδαφος κατά τη διάρκεια της περιόδου εναλλαγής. Η πρόωρη μάρανση και η ανθράκωση είναι κοινές ασθένειες, και ευνοούνται από τη ζέστη και την υγρασία. Η καθυστερημένη μάρανση είναι πιο κοινή στις χερσαίες περιοχές και πιο ψηλές περιοχές, ειδικά κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του φθινοπώρου.

Λίπανση ντομάτας

Η μάρανση και η πτώση των λουλουδιών αντιμετωπίζονται εξασφαλίζοντας επαρκές επίπεδο προστασίας του εδάφους σε ασβέστιο, και σταθερή υγρασία. Ο φώσφορος είναι απαραίτητος στα πρώτα στάδια της καλλιέργειας και ιδιαίτερα στην εποχή του σχηματισμού των άνθεων.

Το κάλιο είναι απαραίτητο στο δέσιμο και στην αύξηση του μεγέθους των καρπών.Η πτώση, η κακή ποιότητα των καρπών και η χαμηλή παραγωγή, είναι αποτέλεσμα της ανεπάρκειας καλίου. Το κάλιο παίζει ακόμα σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση των ασθενειών όπως η φουζαρίωση, η βερτιτσιλίωση, η αλτερνάρια, η σήψη του στελέχους και το κλαδοσπόριο κ.α. Η ντομάτες που φυτεύονται σε υγιές έδαφος δεν θα έχουν σοβαρά προβλήματα από ασθένειες.

Το μαγνήσιο είναι ακόμα απαραίτητο στην καλλιέργεια της ντομάτας. Η έλλειψη του μαγνησίου έχει σαν αποτέλεσμα την μειωμένη απόδοση της παραγωγής και την υποβάθμιση της ποιότητας του καρπού.

Το είδος λιπάσματος που χρησιμοποιείται έχει επίπτωση στη γεύση της τομάτας. Πολύ νόστιμες ντομάτες είναι μερικές φορές το αποτέλεσμα υπό ορισμένες συνθήκες καλλιέργειας. Αποφύγετε να συντηρείτε τομάτες στο ψυγείο διότι θα καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της γεύσης της. Οι ντομάτες είναι καλύτερα να αποθηκεύονται σε θερμοκρασίες δωματίου πάνω από τους 10 C.

Η ντοματιά χρειάζεται ένα λίπασμα με τα παρακάτω νούμερα
για Ν,P,K στην συσκευασία (14-7-14-(12,5)+5MgO+Ιχν.) 60-80κιλα/στρ

Συμβουλές

Ο καύσωνας πρέπει να βρίσκει τα φυτά μας ποτισμένα. Φροντίζουμε να ποτίζουμε απογευματινές ή βραδινές ώρες, διαφορετικά καίγονται οι ανθοταξίες. Εφαρμόζουμε εδαφοκάλυψη για την διατήρηση της υγρασίας του εδάφους.

Οι ψεκασμοί πρέπει να γίνονται τις απογευματινές ή τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας και ποτέ κατά την διάρκεια πλήρης ηλιοφάνειας…

Οι λιπάνσεις κατά την διάρκεια του καύσωνα δεν επιτρέπονται διότι τα φυτά δεν μπορούν να απορροφήσουν θρεπτικά στοιχεία όταν η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη από 35 C. Με την προσθήκη λιπασμάτων κατά την περίοδο του καύσωνα υπάρχει πιθανότητα να κάψουμε το ριζικό σύστημα των φυτών και να δημιουργήσουμε πύλες εισόδου παθογόνων από το ριζικό σύστημα.

Οι ντομάτες ανοίγουν και σκάνε όταν γίνετε ακανόνιστο πότισμα με αποτέλεσμα να χαλάνε γρηγορότερα. Προσοχή στα ποτίσματα λοιπόν…

Ακολουθήστε τις παρακάτω οδηγίες για να έχετε μεγαλύτερη επιτυχία για τις ντομάτες σας.

Τίγρης, έντομα: Decis

Tuta ή φυλλορύχτης

tuta

touta_tomatas

Περονόσπορος + ωίδιο στην ντομάτα: Cambrio Duo ή Αντρακολ σύνθετο

Τετράνυχος + Ωίδιο στην ντομάτα : Abamektin

Επιπλέον, να υπενθυμίσουμε να βάλουμε στα φυτά μας, βιολογικό λίπασμα ασβεστίου για να αντιμετωπίσουμε την ξηρή κορυφή ή μαύρη τάπα που κάνουν οι τομάτες στη βαση τους.

Τέλος, σχετικά με τη συχνότητα ποτίσματος, ποτίζουμε ανά τρεις μέρες ενώ τους θερμούς μήνες Ιούλιο- Αύγουστο ανά δυο μέρες.

Σκονίσετε καταρχήν με βιολογική θειοχαλκίνη τα φυτά σας, όταν φθασουν σε ύψος 15-20 εκατοστά, και επαναλάβετε ανά δεκαπέντε μέρες για να τα προστατέψετε από τον περονόσπορο. Θειαφίστε γύρω από τη ρίζα και στα κάτω φύλλα, για να προστατέψετε τα φυτά σας από τον μύκητα του ωιδίου.

Τετράνυχοι

Οι τετράνυχοι στην πραγματικότητα δεν είναι έντομα και ανήκουν σε άλλη κατηγορία αρθρόποδων τα ακάρεα (αραχνοειδή). Τους τετράνυχους είναι σχεδόν αδύνατο να τους δείτε με γυμνό μάτι. Είναι υπερβολικά μικροσκοπικοί και χρειάζεται μεγεθυντικός φακός για να τους διακρίνουμε. Συνήθως επιτίθενται σε τρυφερά φύλλα και μπουμπούκια. Τα φυτά που έχουν προσβληθεί από τετράνυχο χάνουν το πράσινο χρώμα τους και εμφανίζονται με μια μπρούτζινη ή ξεπλυμένη όψη. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι τετράνυχοι σχηματίζουν έναν αραχνοειδή ιστό καλύπτοντας την κάτω επιφάνεια των φύλλων. Όταν ένα φυτό προσβληθεί από τετράνυχο είναι πολύ δύσκολο να καταπολεμηθεί η ασθένεια και πολλές φορές αδύνατο. Απομονώστε αμέσως το φυτό και ψεκάστε το με ένα παρασιτοκτόνο διάλυμα. Τα διασυστηματικά εντομοκτόνα είναι μερικές φορές αποτελεσματικά αν οι ψεκασμοί είναι συχνοί. Έχετε υπόψη σας ότι οι τετράνυχοι ΔΕΝ είναι έντομα, έτσι τα εντομοκτόνα μπορεί τελικά να μην έχουν κανένα αποτέλεσμα γι’ αυτό φροντίστε το προϊόν που θα χρησιμοποιήσετε να είναι δραστικό κατά των τετρανύχων και των ακάρεων. Φυσικά υπάρχουν και ειδικά ακαραιοκτόνα. Πάντως όποιο προϊόν και αν χρησιμοποιήσετε, ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες του κατασκευαστή.

Ωίδιο

Το φυτό σας πάσχει από την ασθένεια αυτή, όταν δείτε ένα λευκό κάλυμμα σαν πούδρα στο πάνω μέρος των φύλλων. Αργότερα, τα φύλλα γίνονται καφέ και μαραίνονται. Παθογόνο της νόσου είναι ένας μύκητας. Οι σπόροι του πετούν μέσω του αέρα, κάθονται επάνω στα φύλλα, φυτρώνουν εκεί και δημιουργούν μυκήλιο. Οι περισσότεροι μύκητες χρειάζονται υγρασία για να βλαστήσουν, αλλά όχι το ωίδιο. Βλασταίνει μόνο πάνω σε ξερά φύλλα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ονομάζεται επίσης «Ο μύκητας του καλού καιρού». Το ωίδιο μολύνει φυτά όπως αγγούρια, καρότα, μαύρο λαγόχορτο, οπωροφόρα δέντρα, τριανταφυλλιές και άλλα καλλωπιστικά φυτά.

oidio1

Ωίδιο

Περονόσπορος

Σε αντίθεση με το ωίδιο, ο περονόσπορος λατρεύει την υγρασία. Οι σπόροι του κολυμπάνε στα φύλλα που έχουν υγρασία και διαπερνούν τα στρώματα του φυτού.

Ενώ το ωίδιο στέκεται στο πάνω μέρος των φύλλων, ο περονόσπορος επηρεάζει την κάτω πλευρά. Εκεί, ο μύκητας δημιουργεί ένα γκρι-μωβ μυκήλιο. Απειλούμενα φυτά είναι το ραπανάκι, το χρένο, το μαύρο λαγόχορτο, τα μαρούλια, το λυκοτρίβολο, ο αρακάς, το σπανάκι, τα κρεμμύδια και τα αμπέλια.

Προσοχή!

Αν τα φυτά σας έχουν μολυνθεί από κάποιο μύκητα είναι σημαντικό να αφαιρέσετε τα προσβεβλημένα μέρη. Τα μέρη αυτά μην τα πετάτε στον κομποστοποιητή γιατί με τον τρόπο αυτό οι μύκητες μπορεί να εξαπλωθούν περισσότερο. Μπορείτε να τα πετάξετε μαζί με τα υπόλοιπα σκουπίδια σας.

Για να ενισχύσετε τα φυτά σας και να αντιμετωπίσετε τα παράσιτα, υπάρχουν πάντα και οι «συνταγές της γιαγιάς». Μια πολύ απλή θεραπεία είναι η εξής: Μπορείτε να ζεστάνετε με νερό ένα κρεμμύδι ή μια σκελίδα σκόρδο. Έπειτα ποτίστε τα φυτά σας με αυτό το ζωμό. Για να έχει αποτελέσματα αυτή η θεραπεία ωστόσο, πρέπει να γίνεται τακτικά. Σε περίπτωση που η μόλυνση φαίνεται σοβαρή και μόνιμη, πιθανόν να πρέπει να χρησιμοποιήσετε χημικά φυτοφάρμακα.

Για το tuta βάζουμε σε ένα άσπρο δοχείο νερό με αμμωνία και ένα φαναράκι ηλιακό, για να τραβάει τα μυγάκια.

Όσον αφορά το έντομο tuta,το επικίνδυνο πεταλουδάκι που σκουληκιάζει όλες τις ντομάτες, χρησιμοποιήσετε παγίδες φερομόνης. Oι φερομόνες είναι μικροσκοπικές ουσίες που παράγονται σε αδένες ζώων, εντόμων, φυτών και μεταφέρονται με τη βοήθεια του αέρα, για να γίνει το «ερωτικό κάλεσμα» της αναπαραγωγής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι φερομονικές παγίδες χρησιμοποιούνται για σταθερή προσέλκυση και παγίδευση μεγάλου πληθυσμού αρσενικών εντόμων tuta για περίοδο 6 εβδομάδων με εύρος δράσης 200 τ.μ. Τοποθετούμε την παγίδα φερομόνης 10 – 20 εκατοστά πάνω από μια λεκάνη ή κουβά με νερό όπου προσθέτουμε μικρή ποσότητα ελαιόλαδου (5 – 6 κουταλιές σούπας). Με τη μαζική παγίδευση μειώνουμε τον πληθυσμό των ακμαίων εντόμων (σπάζοντας τον βιολογικό τους κύκλο) και ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε την εξέλιξη του μεγέθους του πληθυσμού. Συνοδευτικά σκονίζουμε τα φυτά μας με βάκιλο Θουρηγγίας, για να αντιμετωπίσουμε τις κάμπιες της tuta που έχουν προλάβει να γεννηθούν.

Tα φύλλα της τοματιάς, της φασολιάς και της αγγουριάς έχουν στα φύλλα κάτι σαν φιδάκι. Τι είναι πάλι αυτό;

Ήλθε η λυριόμυζα, του κήπου το φιδάκι, σκάβει στοές υπόγειες, σε κάθε φυλλαράκι.

Η λυριόμυζα είναι έντομο πολυφάγο που αναπτύσσεται σε καλλιέργειες λαχανικών φασόλι, τομάτα, αγγούρι, πιπεριά, μελιτζάνα, πεπόνι, καρπούζι και σέλινο καθώς και σε καλλωπιστικά φυτά όπως η ζέρμπερα και το χρυσάνθεμο. Ζημιές προκαλούν τα ενήλικα έντομα αλλά κυρίως οι κάμπιες. Τα ενήλικα δαγκώνουν τα φύλλα για να τραφούν και εναποθέτουν πάνω τους αυγά. Οι κάμπιες τρέφονται από το φύλλο σκάβοντας στοές που γίνονται νεκρωτικές περιοχές και παίρνουν χρώμα καφέ. Αυτές οι στοές προκαλούν απώλεια της ικανότητα φωτοσύνθεσης των φύλλων. Όταν η μόλυνση είναι εκτεταμένη, τα φύλλα ξεραίνονται. Με τα συνήθη βιολογικά όπλα του ερασιτέχνη (σαπούνι και οινόπνευμα αλλά και φυσική πυρεθρίνη) δεν καταπολεμάται. Για τον περιορισμό του, καλό είναι να απομακρύνουμε τα ζιζάνια και τα υπολείμματα των καλλιεργειών γιατί τα έντομα επιζούν σε αυτά. Η λυριόμυζα, σε γενικές γραμμές, θεωρείται έντομο μεσαίας σπουδαιότητας που δεν περιορίζει τη βιωσιμότητα της καλλιέργειας και γιαυτό μόνο σε μεγάλη προσβολή συνίσταται χημική καταπολέμηση

votritis

Βοτρύτης

Στήριγμα ντομάτας

Η ντομάτα από τη φύση της είναι φυτό θαμνοειδές και έχει την τάση να απλώνεται. Αναπτύσσει πλάγιους βλαστούς πάνω στον κεντρικό κορμό, που αυτοί θα δημιουργήσουν νέους βλαστούς στη συνέχεια και έτσι στην ουσία καλύπτει τον εαυτό της. Με αυτό τον τρόπο προστατεύει τους καρπούς της από τους δυνατούς ανέμους, τους εχθρούς της και τον ήλιο.

Η ντομάτα έχει ως στόχο να παράγει όσους περισσότερους καρπούς αντέχει, ώστε να αναπτυχθούν όσο το δυνατόν περισσότερα σπόρια. Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να μη κάνει μεγάλους καρπούς, αλλά πολλούς με μειωμένη ανάπτυξη. Μπορούμε να κάνουμε έναν «συμβιβασμό» με τις ντοματιές μας: Να περιορίσουμε την ανάπτυξη των βλαστών της με σκοπό την παραγωγή ποιοτικότερου καρπού.
Με την υπόσχεση ωστόσο πως θα φροντίσουμε να διατηρήσουμε τα σπόρια της και να τα γονιμοποιήσουμε στο μέλλον. Μια συμφωνία από την οποία βγαίνουμε κερδισμένοι και οι δυο.

Αρχικά πρέπει να στηρίξουμε τις ντοματιές μας, ώστε να σηκωθούν από το χώμα για προστασία από τα έντομα και τις παθήσεις του εδάφους. Υπάρχουν τρεις βασικοί τρόποι στήριξης.

Τοποθετούμε έναν στύλο δίπλα σε κάθε φυτό. Καθώς αυτό μεγαλώνει θα δένουμε τον κεντρικό κορμό του προσεκτικά πάνω στον στύλο με την χρήση ενός μαντιλιού, ώστε να μην τραυματίσουμε τον κορμό. Επίσης πρέπει να τοποθετήσουμε τον στύλο στο χώμα πριν εγκαταστήσουμε τα φυτά, γιατί διαφορετικά ενδέχεται να τραυματίσουμε τις ρίζες. Αλλιώς, τοποθετούμε τον στύλο σε απόσταση ασφαλείας από το φυτό.

Τοποθετούμε αυτοσχέδια ή αγορασμένα «κλουβιά», που θα στηρίζουν το φυτό καθώς αναπτύσσεται. Μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα κλουβί ως εξής: τοποθετώντας τέσσερα καλάμια κατακόρυφα, γύρω από το φυτό, και δένοντάς τα μεταξύ τους με άλλα καλάμια σε όλο το ύψος του.

Αλλιώς μπορούμε να περιφράξουμε κάθε φυτό ανεξάρτητα, περιμετρικά, με ένα συρματόπλεγμα (πλέγμα περίφραξης). Θα πρέπει τα ανοίγματα στο κλουβί να είναι μεγαλύτερα από το μέγεθος του χεριού μας, ώστε να μη δυσκολευόμαστε στις εργασίες και τη συλλογή του καρπού.

Όπως αναφέραμε αρχικά, η ντομάτα αναπτύσσει πλάγιους βλαστούς (λαίμαργα) με σκοπό να σκαρφαλώσει αλλά και να προστατευτεί. Ονομάζονται και λαίμαργα επειδή ρουφάνε την ενέργεια του φυτού με αποτέλεσμα να αναπτύσσει μικρότερους καρπούς. Όμως οι δικές μας ντομάτες θα είναι προστατευμένες από τα πουλιά και τα μεγάλα ζώα και επίσης θα παρέχουμε εμείς στο φυτό τη στήριξη που χρειάζεται για να σκαρφαλώσει. Μια καλή επιλογή είναι να αφαιρούμε τους πλάγιους βλαστούς από τον κεντρικό κορμό, δημιουργώντας ένα μονοστέλεχο φυτό. Οι πλάγιοι βλαστοί εμφανίζονται πάνω στο κεντρικό κορμό και πάνω από κάθε φύλο (μασχάλη). Είναι καλό να αφαιρούμε τα βλαστάρια όταν είναι μικρά, για να μη τραυματίσουμε το φυτό. Η διαδικασία θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 2 με 3 εβδομάδες.